TIEL - Waarnemend burgemeester José van Egmond is nog maar zeven maanden in Tiel, maar voelt inmiddels goed wat de stad bijzonder maakt.
In het clubhuis van AVGN, een vrijwilligersorganisatie die zich inzet voor ouderen en mensen met een beperking, ontmoette de burgemeester onlangs een 90-jarige penningmeester. Al meer dan veertig jaar zet hij zich enthousiast in voor de vereniging. Het is precies dát soort betrokkenheid dat zij typeert als de kracht van de stad. “Ze doen het zelf. Vrijwilligers die anderen uitnodigen om mee te doen. Dat is de rijkdom van Tiel”, zegt ze in Pakkende Portretten.
Van Rijnsburg naar Rotterdam Van Egmond groeide op als oudste dochter in een gezin van zes kinderen in Rijnsburg. De verantwoordelijkheid die daarbij hoorde, werd haar volgens familieverhalen al vroeg duidelijk. “Mijn jongste broertje vertelt nog steeds dat ik hem op een slee naar de huisarts bracht toen hij gevallen was. Ik weet het niet meer, maar hij wel.”
Na de basisschool in Oegstgeest kreeg ze een VWO-advies en ging ze als twaalfjarige dagelijks naar Rotterdam. Dat betekende eerst fietsen naar Leiden, daarna de trein in én de metro. Haar ouders waren voorzichtig: “Rotterdam was in die tijd niet het Rotterdam van nu. We werden opgevoed met: kijk goed om je heen, taxeer de situatie.”
Die vroege zelfstandigheid maakte haar wereldwijs. Talen bleken haar grote liefde, in het bijzonder Frans. Ze koos daarom voor Franse Taal- en Letterkunde in Leiden. “Ik vond alle talen leuk. Frans had gewoon een prachtige klank. En ik was nieuwsgierig naar het land, het volk, de geschiedenis.”
Onderwijs en het diplomatieke spoor dat bleef trekken Tijdens haar studie rolde Van Egmond het onderwijs in; het lesgeven bleek haar goed te liggen. Toch heeft ze soms spijt dat ze niet de diplomatie inging. “Eigenlijk wilde ik ambassadeur worden. De diplomatie trok me enorm.” Maar het onderwijs bood kansen, flexibiliteit en later ook ruimte voor haar groeiende gezin.
In de jaren die volgden werkte ze op meerdere scholen in Alphen aan den Rijn, Amersfoort en Harderwijk. Toen haar vader ernstig ziek werd, besloot ze tijdelijk te stoppen met werken en mantelzorg te verlenen. “Dat was een moment van reflectie: wat is nu echt belangrijk?”
Onverwacht de politiek in Een advertentie in een lokale krant bracht haar in 2006 in de gemeenteraad van Pijnacker-Nootdorp. “Mijn man zei: is dat niet iets voor jou? Jij vindt overal wat van.” Ze was hoogzwanger van haar derde kind, maar liet zich toch verkiesbaar stellen. Vier jaar later werd ze wethouder, in een gemeentebestuur dat net een crisis achter de rug had vanwege de IJsland-affaire. “Ik vroeg me echt af: heb ik hier zin in? Maar ik heb het wel gedaan.” Ze bleef twee termijnen, passend bij haar principe dat het gezond is om na acht jaar ruimte te maken voor nieuw leiderschap.
De stap naar het burgemeesterschap Na haar wethouderschap oriënteerde Van Egmond zich opnieuw: terug naar het onderwijs of toch een bestuurlijke functie? Ze liep mee met verschillende burgemeesters en besloot te solliciteren in Reimerswaal, in Zeeland. “Ik hou van de zee, ik ben ermee opgegroeid. Misschien had ik een romantisch beeld van Zeeland, maar het voelde goed.”
Zeven jaar lang werkte ze in de Zeeuwse gemeente, waar bestuurlijke vernieuwing een expliciete opdracht was.
Een frisse blik op Tiel Sinds zeven maanden is Van Egmond waarnemend burgemeester van Tiel. De stad kende ze vooral van Flipje, bekent ze. “Maar toen ik hier kwam, werd ik verrast: het is een prachtige Hanzestad, met rijke historie én met rauwe randjes.”
Die combinatie van charme en uitdaging spreekt haar aan. “Tiel is niet af. Dat maakt het juist interessant. Er ligt een grote opgave om de stad sterker en mooier te maken.”
Veiligheid, bestuur en trots Van Egmond ziet drie kerntaken voor haar waarnemerschap: veiligheid, bestuurlijke stabiliteit en regionale samenwerking. Ze hoopt dat deze basis over twee jaar merkbaar is versterkt. “Een gezond bestuur, zicht op veiligheid en een Tiel dat stevig in de regio staat.”
Maar er is nog iets anders dat ze belangrijk vindt: een gevoel van trots. “We moeten gewoon laten zien dat we een mooie stad zijn met elkaar.”
