CULEMBORG - Voor Francis van Kessel uit Culemborg ging deze zomer een langgekoesterde droom in vervulling: dansen tijdens een concert van André Rieu op het Vrijthof in Maastricht. Gehuld in een sprookjesachtige Sissi-jurk maakte ze samen met 349 andere dansers haar opwachting op het beroemde plein. “Ik voelde me net een prinses,” blikt ze stralend terug.
Van wachtlijst naar hoofdpodiumTwee jaar geleden gaf Francis zich op als danser. “Ik kwam op de wachtlijst terecht. Of je dan ooit aan de beurt komt, is maar de vraag, want vaak doen dezelfde dansers elk jaar mee.” Sinds 2016 nodigt Rieu dansscholen uit om amateurdansers te werven vertelt Francis.
Begin dit jaar kreeg de Culemborgse goed nieuws in haar mailbox: ze mocht meedoen. “Ik was zó blij!” Al snel werd duidelijk dat het niet alleen om mooi dansen ging — er moest ook serieus geoefend worden. “Je staat met 175 dansparen tegelijk op het plein. Dan moet echt elke pas kloppen.”
Oefenen met passieSamen met haar danspartner uit Almelo oefende Francis wekelijks. “We spraken halverwege af en huurden dan een danszaal voor een uurtje. Soms dansten we ook in grotere groepen, met wel vijftig paren tegelijk in een officiële choreografietraining. Het kost veel tijd, maar het is ontzettend leuk om te doen!”
Ik heb nog nooit zo’n romantisch bescheiden kleurtje op mijn nagels gehad!”
Van nagellak tot baljurkOp de dag van haar eerste optreden was de spanning voelbaar. Haar rode fel gelakte nagels en lippen werden lichtroze. Daar moest Francis wel even aan wennen, vertelt ze lachend. “Ik heb nog nooit zo’n romantisch bescheiden kleurtje op mijn nagels gehad!” Haar korte haar werd omgetoverd tot een romantisch opgestoken kapsel met krullen, bloemen en een diadeem. De zwierige roze jurk maakte het plaatje compleet.
Haar moeder en kinderen zaten trots in het publiek. “Ik was zó zenuwachtig. Ik wilde mijn familie zien, maar moest ook gefocust blijven op de choreografie.” Het moment dat ze opkwam, staat in haar geheugen gegrift. “Iedereen stond op, de zaklampjes gingen aan, mensen klapten… magisch!”
Strauss verjaagt de regenOp een van de avonden was er slecht weer voorspeld, met 85 procent kans op regen. “We twijfelden of het dansoptreden door kon gaan. Maar toen de klanken van Strauss klonken, trok de hemel open. Geen druppel regen!”
Dans als middel tegen eenzaamheidPer avond komen de dansparen drie keer in actie — als het weer het toelaat. Bij de tweede ronde danst het publiek mee, en dat is voor Francis geen enkel probleem. Dansen zit in haar hart. Zo is ze vrijwilliger bij het ‘Danspaleis Tankstation van Levensvreugde’, een initiatief dat dansfeesten organiseert voor ouderen, om eenzaamheid tegen te gaan en vitaliteit te bevorderen. “We bezoeken verzorgingshuizen en dansen op muziek uit de jaren ’40 en ’50. Ik draag dan een vintage jaren ’50-jurk. De bewoners genieten enorm,” vertelt Francis. “Muziek brengt mensen samen. Sommige ouderen dansen de quickstep nog moeiteloos!”
Een onvergetelijke ervaringAan het einde van elk concert komen alle dansers nog eenmaal samen op het podium voor een feestelijke afsluiting, met nummers als de sirtaki of Macarena. “Iedereen danst, lacht en geniet. Ik word daar zó blij van. Het is echt een ervaring om nooit te vergeten.”
Van de twaalf shows deze zomer op het Vrijthof mocht Francis er vijf meedansen. Ze hoopt volgend jaar weer van de partij te zijn — en dan het liefst alle twaalf keren. “Ik heb me in ieder geval alvast aangemeld voor de kerstconcerten!”
