KESTEREN - Wat doe je als je verhuist met je man en kind en je wil snel ‘inburgeren’? ”Gelijk kennismaken met de buren natuurlijk”, lacht Ditje van der Vossen. In 1983 verhuisde ze van Wageningen naar Kesteren. “De buurvrouw vertelde enthousiast over de speel-o-theek, dat het een uitgelezen plaats was om andere moeders te ontmoeten en dat het nóg leuker is om vrijwilliger te worden.” Dat liet Ditje zich geen twee keer zeggen. Niet veel later stond ze op de stoep en al snel was ze vrijwilliger. Deze maand is dat precies veertig jaar geleden!
De speel-o-theek zat toen nog in de oude bakkerij op de Leede. “Het was een kleine, koude ruimte, met weinig vrijwilligers en beperkte openingstijden. Maar het was er altijd gezellig. Tijdens de openingsuren bleven moeders vaak nog even hangen om koffie te drinken terwijl de kinderen speelden. Het draaide vooral om contact en ontmoeting.” De vrijwilligers streefden ernaar verantwoord speelgoed aan te bieden. “Speelgoed op batterijen wilden we liever niet – dat is nu bijna niet meer voor te stellen,” glimlacht Ditje.
BestuursfunctiesDat de inmiddels 73-jarige Ditje graag de handen uit de mouwen steekt, bleek al snel. Na haar eerste jaarvergadering zat ze al in een commissie. “Van daaruit was het een kleine stap naar het bestuur. Eerst als speelgoedcommissielid, later als voorzitter.” In totaal was ze twaalf jaar bestuurlijk actief. “Ik heb er veel geleerd over besturen, financiën, contact met de gemeente en andere speel-o-theken, notuleren en jaarstukken opstellen.”
Elk legosteentje moest geteld wordenIn vier decennia is er veel veranderd. Het aantal leners groeide van 85 naar ruim 300, en het aanbod speelgoed van 300 naar meer dan 1000 stuks. De kaartenbak maakte plaats voor een computer. “Alles rubriceren was een enorme klus,” herinnert Ditje zich. “Elk legosteentje moest geteld worden!” Inmiddels kan ze erom lachen. Minder leuk vindt ze dat de speel-o-theek geen echte ontmoetingsplek meer is. “Door ruimtegebrek staat alles vol speelgoed – daar is weinig ruimte voor koffie en contact overgebleven. Jammer.”
Doordat ze al zo lang actief is bij de speel-o-theek, ziet Ditje nu jonge moeders binnenkomen die er vroeger zelf als kind speelgoed kwamen lenen. “Dat is zó leuk om mee te maken!” En ze is er niet alleen als vrijwilliger te vinden. “Als mijn kleinkinderen komen logeren vragen ze steevast wanneer we aar de speel-o-theek gaan!”
Vrijwilligerswerk is me met de paplepel ingegoten
GloednieuwWat veel mensen niet weten, is dat bijna al het speelgoed gloednieuw wordt ingekocht, vertelt Ditje. “Er is echt een enorm aanbod, van binnen- tot buitenspeelgoed. Ideaal om je kind iets te laten uitproberen en te ontdekken of het bij hem of haar past. Spelen en speelgoed dragen bovendien sterk bij aan de ontwikkeling van een kind.”
Een vertrouwd gezicht in het DorpshuisNa vier verhuizingen is de speel-o-theek nu gevestigd naast het Dorpshuis in Kesteren. “Helaas wat lastig te vinden,” zegt Ditje. “We zitten aan het pad links naast het Dorpshuis.” Toevallig doet ze daar ook nog ander vrijwilligerswerk: drie keer per week is ze gastvrouw in het Dorpshuis. “Vrijwilligerswerk is me met de paplepel ingegoten.”
Ditje hoopt anderen te inspireren om ook vrijwilliger te worden. “In die 40 jaar heb ik met plezier uitgeleend en van alles gedaan. Het vrijwilligersvirus heb ik flink verspreid, maar we kunnen altijd extra handen gebruiken. Als je het naar je zin hebt, vliegt de tijd voorbij – voor je het weet ben je veertig jaar vrijwilliger!”
