REGIO - Zaterdagavond kijkt u misschien –net als miljoenen andere Nederlanders- op tv naar het Eurovisiesongfestival. Ik kijk niet op tv, maar sta in de zaal hier in Basel. In het vak links van het podium sta ik in mijn Claude shirt waarschijnlijk enthousiast te springen en te hossen. Ja, de hoofdredacteur van SRC is fan en niet zo’n klein beetje ook. En daar schaam ik me niet voor.
Maar als je de landelijke media in Nederland volgt zou je bijna wel denken dat dat moet. Er is geen onderwerp waar vaak zo negatief verslag van wordt gedaan als het songfestival. Het is een belediging van de vele duizenden fans die het festival heeft. Of denkt u dat die hoge kijkcijfers te danken zijn aan mensen die er niks aan vinden? Natuurlijk vinden we het leuk om ons er een beetje aan te ergeren en daar is ook niks mis mee.
WK Voetbal Maar laat ik u als songfestivalkenner vertellen dat er heel veel fans zijn in Nederland (en daarbuiten) en misschien geldt dat ook wel voor u! Dus stel je eens voor dat in een reportage op tv of in een stuk op een website of in de krant weer zo negatief wordt gedaan over het meest verbindende feestje van de wereld. En je op de plek van het woord Eurovisiesongfestival ‘WK voetbal’ of ‘Olympische Spelen’ zou invullen. De teksten die dan overblijven zijn waarschijnlijk reden genoeg om het abonnement bij de krant op te zeggen of boos de omroep te bellen wat ze aan het doen zijn!
Maar bij de fans van het Eurovisiesongfestival mag dat blijkbaar allemaal, dat zijn toch een stel gestoorde gekkies die je vooral niet te serieus moet nemen. En aangezien ik één van de gekkies zelf ben zal ik jullie een klein nieuwtje vertellen: wij nemen onszelf ook niet zo serieus. We weten dat het af en toe een beetje gek muzikaal circus is, maar het is uiteindelijk wel veel meer dan dat.
Boodschap in de nummers De overwinning van Dana International op het Eurovisie Songfestival in 1998 was een baanbrekend moment. Met haar nummer Diva in Birmingham werd zij de eerste transgender vrouw die het festival won. Deze prestatie had niet alleen muzikale betekenis, maar markeerde ook een belangrijke stap in de erkenning van de LGBTQ+-gemeenschap binnen Europa. Datzelfde gold eigenlijk bij de winst voor Nemo vorig jaar. De winnaar van 2024 uit Zwitserland identificeert zich als non-binair (je voelt je man noch vrouw) en brak met het lied dat daar ook over ging een lans voor die nog redelijk onbekende gemeenschap ten opzichte van andere identiteiten in de regenboogwereld. Maar de liedjes snijden veel meer onderwerpen aan dan alleen die met een roze rand. Ondanks dat politieke boodschappen officieel verboden zijn wordt oorlog en vrede op alle mogelijke manieren bezongen, subtiel of minder subtiel.
Promotie voor stad en land Maar het festival is ook gewoon een springplank voor nieuwe artiesten (met ABBA, Celine Dion en Loreen als bekende voorbeelden) en voor de promotie van het organiserende land en zeker ook de stad waar het gehouden wordt. Want meer dan 35 delegaties uit evenzoveel landen en de meer dan tienduizend fans leveren nogal wat geld op voor de stad waar het gehouden wordt. Dus alleen al daarom is het te hopen dat er zaterdag iets totaal onverwachts gebeurt en we de winst mee naar Nederland kunnen nemen.
Want we hebben nog iets te goed van coronajaar 2021 waar in Rotterdam wel het festival gehouden kon worden, maar geen enkel fatsoenlijk feestje. In Rivierenland of Vijfheerenlanden zie ik nog niet zo snel een arena die groot genoeg is, Maar laat het festival in de Brabanthallen in Den Bosch of in het Gelredome in Arnhem plaatsvinden en ook wij gaan er in onze regio van alles van merken. En dan zullen we er op SRC verslag van doen, kritisch maar wel met een positieve insteek. Kunnen ze landelijk straks nog iets van ons leren!
