OPHEMERT - Kasper Heineke, alias Kaspadre, is een veelzijdig mens. Hij neemt moeiteloos de gedaantes aan van natuurgids, troubadour of singer-songwriter. Als artiest zit hij reeds vijftig jaar in het vak en daarom viert hij dit jaar zijn gouden jubileum. ‘Ik ga ermee door tot ik erbij neerval.’
Kasper vertelt dat het geheim om het een halve eeuw vol te houden, genoegen hebben is in wat hij schept. “Zo lang je ergens voldoening van krijgt, blijft het leuk. En ook omdat ik met vrienden musiceer. Dat geeft veel plezier en daar krijg ik veel energie van.”
Open armen De Ophemertse kunstenaar vindt het iedere keer weer leuk om naar een optreden toe te werken. “Ik heb in mijn carrière een hele reeks aan bandjes en bezettingen achter de rug. Dus ik heb op veel verschillende manieren muziek gemaakt. Ik ging in mijn puberteit al met mijn broer de kroegen in om te spelen.” In die tijd was het vooral de bedoeling dat je met een vakantiebaantje je vakantiegeld bij elkaar verdiende. “In mijn geval kwam ik aan mijn geld door op straat en terrassen te spelen. Ik werd altijd met open armen ontvangen als ik met mijn gitaar ergens binnenkwam. Ik heb het zelfs meegemaakt in Zuid-Frankrijk dat stamgasten in een kroeg de stekker uit de juke box trokken en mij verzochten te gaan spelen op mijn gitaar. En dat leverde prompt een pizza op!”
Staande houden Als artiest moet je nogal wat in huis hebben om jezelf staande te houden in dat wereldje. “Redelijk gitaar kunnen spelen helpt hierbij,” beaamt Kasper. “En het is heel handig als je je eigen liedjes kunt schrijven. Daarnaast is het makkelijk als je een poëtische inslag hebt. Bovendien geldt voor iedere artiest dat het fijn is als je een voorbeeld hebt, mensen die je inspireren. Mijn voorbeelden waren onder andere Bob Dylan, Neil Young en Woody Guthrie.” Hoogtepunten uit een halve eeuw Een carrière van vijftig jaar kent veel hoogtepunten. Het eerste hoogtepunt van de Ophemertse troubadour vormde een optreden op het Festival de Folk in Nyon, Zwitserland. “Daar stonden - begin jaren 70 - allerlei folkbandjes. Tussen de wisseling van bands kregen ambulante artiesten de kans om op te treden als pauzeact. Daar stond ik dus plots met mijn broer voor duizenden mensen te spelen.” Na een aantal omzwervingen is Kasper begin jaren tachtig in Ophemert neergestreken. “Toen ben ik een kindertheater begonnen: Tjif Tjaf. We hebben onze eerste voorstelling gegeven in het Heerenlogement in Beusichem. De theaters in was een mooie stap voor mij in die tijd.” Het derde hoogtepunt betrof het bouwen van een heuse home studio. “Deze heb ik in die tijd met mijn broer in elkaar gezet, waarna we een bandje begonnen onder de naam The Wish,” blikt hij terug op die periode. “Ondanks de vele bezettingswisselingen hebben we meegedaan aan de Gesel van Gelderland, de Parel van de Betuwe en een Noord-Hollandse Popprijs.”
Relaxter leven Met The Wish heeft Kasper van 1987 tot 1993 pogingen gedaan om nationaal door te breken. “We hebben twee demootjes gehad. Die zijn bij Omroep Gelderland uitgezonden. Er was toentertijd bizar veel concurrentie in de muziekwereld. Moordend gewoon. Achteraf ben ik er niet rouwig om, want ik leid nu een veel relaxter leven.” Hij vormt met violiste Akarina al twintig jaar een hecht muzikaal duo. Dan speelt hij gitaar en mondharmonica. “Met haar speel ik op allerlei evenementen.” Daarnaast is Kasper sinds vijf jaar onderdeel van het duo June’s Morning samen met Kim Harsta. “Zij zingt en speelt banjo. Die duo’s zijn ook een reden dat ik het al een halve eeuw volhoud. Ik houd van mijn medemuzikanten. Ik voel me bevoorrecht dat met zulke goede musici mag samenspelen.”
Dieptepunt Over echte dieptepunten moet Kasper heel diep nadenken. Uiteindelijk vormde het stoppen met The Wish zo’n teleurstelling dat hij dit als dieptepunt van zijn muzikale carrière noemt. “We hadden er toch jaren keihard aan gewerkt,” vertelt hij. “We hadden toen ook de wens om er een full time job aan over te houden. Dat liet een leegte achter. Maar ik heb nog altijd liedjes uit die tijd op mijn repertoire staan.”
De rol van de artiest Volgens de Ophemertse singer-songwriter is de rol van de artiest in onze samenleving op de eerste plaats entertainment. “Daarnaast is het ook mooi als je je publiek iets moois kan meegeven, een maatschappelijk bewustzijn. Dat geldt vooral voor artiesten die een breed publiek kunnen bereiken. Wat mij betreft vormt de betovering van een intiem concert de boventoon.” Kasper heeft er dan ook nooit helemaal van kunnen leven. “Daarom ben ik er andere dingen bij gaan doen, zoals natuurgids, nu al 15 jaar.”
Compliment Een compliment dat Kasper ooit kreeg was: ‘Goh, jouw stem doet me denken aan die van Boudewijn de Groot.’ “Toen heb ik geantwoord: ‘Dat zou Boudewijn vast heel leuk vinden’.” Hoe lang de singer-songwriter er mee doorgaat, ligt nog helemaal open. “De Stones zijn op hun tachtigste nog immer actief, dus zo lang het leuk blijft, ga ik ermee door. Ik zou muziek maken voor geen goud willen missen. Ik ga door tot ik erbij neerval.” Op 18 februari viert Kaspadre een bescheiden feest met muzikale medestanders in het Stroomhuis in Neerijnen. Hij treedt op met repertoire dat hij al jaren koestert. “Ik voel me bevoorrecht dat ik dat kan doen met veel van mijn muzikale vrienden.”