LEXMOND - Knip knip: de schaar erin bij de 70 tijdelijke inwoners van Lexmond. Kappers uit het dorp wilden graag wat doen voor hun buren in de vluchtelingenopvang. En dus komen ze vrijwillig langs om nieuwe coupes naar boven te toveren. "Dank je wel, mevrouw. Dit was voor mij al héél lang geleden."
Een paar weken geleden was de gemiddelde Lexmonder nog niet zo positief over de noodopvang die zou komen. Wat kon het dorp - met zo'n 3.000 inwoners - ervan verwachten? Ondertussen hebben veel inwoners hun nieuwe buren min of meer omarmd. Zo wordt er ineens vrijwillig geknipt, kleding ingezameld, en zelfs samen gewandeld en koffiegedronken.
"Veel inwoners keken een beetje de kat uit de boom", zegt Martine Langerak, van de vrijwilligersclub van de opvang. "Nu de opvang er al drie weken is, merken ze: nou, het gaat eigenlijk prima." En zo mobiliseerde zij - samen met andere vrijwilligers - inwoners om de vluchtelingen een handje te helpen. Vandaag dus op het programma: de kappers.
Praten met plaatjes
Met koffertje en al komt kapper Heidi aangelopen. "Zo, even installeren", zegt ze. Tafeltje uitgeklapt, stoeltje erbij. En dan, in het Engels: "Wie kan ik helpen? Kom maar zitten hoor!" Een jongen uit Wit-Rusland durft het wel aan. Praten doen ze via Google Translate en plaatjes van kapsels op zijn telefoon. "Als je het wat korter wil, moet je maar roepen", zegt Heidi lachend.
Je bent bijna in een heuse kapsalon, als je deze ochtend om je heen kijkt in de opvang. Een hele rits kappers staat naast elkaar te knippen. Heidi zet steeds met een glimlach de schaar erin. "Ik denk maar zo: wat als jij zelf weg moet uit je eigen land? Dan zou je toch ook willen dat iemand iets voor je komt doen waardoor je je weer wat lekkerder voelt? Dan kan ik heus wel wat uren missen om te helpen."
Het zijn dit soort initiatieven waardoor de mensen in de opvang zich wat meer thuis voelen. "Mooie stad is Lexmond", zegt de jongen uit Wit-Rusland. Het is voor veel mensen hier tijden geleden dat ze de luxe van een kapper hebben gehad, zegt hij. "Het is daarom fijn dat de mensen helpen." Een tiener uit Venezuela - met haar volle bos krullen - kan er kort over zijn. "Ja, heel mooi." En om haar verhaal te bewijzen, steekt ze haar duim op naar kapper Gerbera die achter haar staat.
Locatiemanager Marco van der Straten is blij dat de vluchtelingen wat meer gesetteld zijn. "We zijn hier met 13 nationaliteiten bij elkaar, dat is altijd even spannend hoe dat zal lopen. In het begin hadden we een incidentje met vier mensen, maar dat is inmiddels opgelost. Als inwoners zich hier openstellen over de bewoners in onze opvang, gebeurt dat andersom ook. En het is fantastisch als dat gebeurt."
Nog meer doen
De vrijwilligersclub hoopt de komende maanden nog meer te kunnen doen voor de bewoners. "Eigenlijk hebben ze hier bijna niks, op een tafel en een stoel na", aldus Martine Langerak. "Daarom is het des te belangrijker dat we ze wat afleiding kunnen bieden."
© Stichting Publieke Omroep Buren, Culemborg, Vijfheerenlanden en West Betuwe (1983-2024)