VIANEN - Halverwege deze maand sleepte de uit Vianen afkomstige Jan-Cor van der Greef (39) zijn eenentwintigste nationale titel kleiduivenschieten skeet binnen. “Ik heb die titel ook ooit twee keer bij de junioren behaald, dus tel ik die voor het gemak mee.”
Eenentwintig Nederlandse titels binnenhalen. Wat zegt dat? In ieder geval dat ik goed ben, is het laconieke antwoord van de kampioen. “Het zegt natuurlijk ook iets over het niveau van de sport in Nederland. Een jaar of tien geleden lag dat hoger, maar er komen - gelukkig - weer betere schutters bij. Ik ben nog steeds gebrand op de titel en verdedig hem zo lang mogelijk.”
Olympisch skeet De kleiduivenschiet-discipline waar Jan-Cor op uitkomt is het Olympisch skeet. Hij licht toe dat het hier gaat om het schieten van kleiduiven die ze vanuit twee huisjes afvuren. “Die kleiduiven komen vanuit een hoog én een laag huisje. Daar sta je als schutter in een halve cirkel omheen en vuur je vanuit acht schietposities. De kleiduiven komen van beide kanten aan met een snelheid van 90 kilometer per uur. Ze kruisen elkaar in het midden van de cirkel. Er staat in de reglementen beschreven hoe je die moet raken. Dubbelen, dus twee kleiduiven tegelijkertijd raken, is ongeoorloofd. Je krijgt er zelfs strafpunten voor.”
Druk Het wedstrijdverloop bij Olympisch skeet is als volgt. Schutters maken per keer een serie van 25 stuks verdeeld over acht posten. Die doen ze vijf keer met maximaal zes personen. “Dat duurt zo’n half uur,” vertelt Jan-Cor. “Op het NK begon ik matig met 22 uit 25. Daarna schoot ik een paar volle series en de laatsten waren 24 om 22. Blijkbaar zette ik toch te veel druk. Dat leverde een paar missers op.” Uiteindelijk zette de Vianense topschutter een totaalscore van 118 neer in de voorronde. Dat is onder de streefscore van 120. “Alles daarboven is supergoed. 118 is daarmee een oké-dag’,” zoals Jan-Cor dit noemt. Daarna volgden nog de semi-finale en de medal match. “Die heb ik winnend afgesloten.”
Kunst Een grote moeilijkheid bij Olympisch skeet is dat je pas je geweer op je schouder mag leggen als de kleiduif zichtbaar is. “Het komt echt neer op schouderen en reactievermogen,” stelt Jan-Cor. “Bovendien bewegen de kleiduiven van links naar rechts en andersom. Daardoor moet je altijd roteren vanuit je verticale as. De kust is snel en gecontroleerd te bewegen.” Het is ook de bedoeling om op een bepaalde tijd te hebben geschoten. “Schieten doen we meestal volgens dezelfde regels. Om de vier jaar hebben we wel wat verandering, maar je weet van tevoren wat je te doen staat. Het is eigenlijk doodsimpeel: het is raak of mis. Als er druk op komt te staan, dan wordt het een mentaal spelletje.”
Trainingen De titelgrossier traint twee á drie keer in de week voor zijn sport. “Dat is het fysieke gedeelte. Dit vindt meestal plaats in Emmen. Daar zit de Schietbond. Soms ben ik ook te vinden op de baan in Ommeren. Daarnaast doe ik aan mentale training en heb ik gewoon een full time job bij de gemeente Vijfheerenlanden als WMO consulent. Per oktober promoveer ik naar de functie van projectleider.” In de wedstrijdperiode is Jan-Cor bijna ieder weekend ‘van huis’ voor zijn sport. “Daarom ben ik blij dat mijn vrouw dan alle taken thuis op zich neemt. Dat is binnenkort weer extra hard nodig, want ik ben geplaatst voor het EK op Cyprus en voor het WK in Kroatië. Daar streef ik mijn plaatsing voor de Olympische Spelen na.”
Offers De negenendertigjarige schutter steekt veel tijd en energie in zijn sport. “Dat betekent dat mijn zoontje en mijn dochter me wel eens moeten missen. Dus offer ik een deel van mijn gezinsleven op. Dat is de prijs die ik voor topsport betaal.” Dat is ook de reden dat Jan-Cor geen full time prof is. “Dat gaat niet lukken. Dat is met een gezin niet te doen.” Op zijn eenentwintigste titel kreeg hij veel -positief - commentaar. “Dat liep uiteen van ‘bizar’ tot ‘ik had niet anders verwacht’. Dat geldt overigens niet voor mij. De tegenstanders maken namelijk een mooie groei door. Mijn familie vond het prachtig. Mijn kinderen hebben ook gekeken. Die vonden het allebei geweldig. Hun kussen en knuffels na de finale waren mijn mooiste beloning.”
