LEXMOND - Lexmond krijgt weer twee vaste huisartsen. Een paar jaar lang moest het dorp het doen met steeds wisselende waarnemers, maar daar waren de inwoners klaar mee. En dus hebben ze zelf de portemonnee getrokken, zodat twee nieuwe artsen de al bestaande praktijk kunnen overnemen. "Dan nemen wij die toko toch over, zeiden we grappend. Dat is een beetje uit de hand gelopen", vertelt Walter Wallenburg van Dorpsinitiatief Lexmond.
Veel inwoners, en dan vooral de oudere, hadden volgens Wallenburg moeite met het feit dat er geen vaste huisarts in het dorp was. "En dat had niets te maken met de waarnemers. Die deden hun werk fantastisch", benadrukt de secretaris van Dorpsinitiatief. "Maar mensen willen een bekend gezicht hebben waar ze naar toe kunnen. Zeker in een dorp is een huisarts voor veel mensen een vertrouwenspersoon. En die band was weg. Dat misten mensen."
Lastig afspraak maken Daarnaast vond er in de praktijk ook een leegloop van personeel plaats. "Steeds meer mensen van het vaste personeel vertrokken. De doktersassistent, de praktijkmanager", zegt Wallenburg. "Dus werd het ook steeds moeilijker om een afspraak te maken. Moest je eerst drie of vier keer bellen of kreeg je een of andere telefooncentrale uit het oosten van het land aan de lijn."
En begin april kwam er een tip binnen dat al het personeel ontslag had genomen en de praktijk in stille verkoop stond. "Dan kun je twee dingen doen. Afwachten of in actie komen. Wij zijn in actie gekomen", vertelt Wallenburg.
Gouden tip Toen is het balletje dus gaan rollen. Al kwam er volgens Wallenburg ook flink wat toeval kijken bij het vinden van de twee artsen. "We hebben eerst informatie ingewonnen bij de Landelijke Huisartsen Vereniging en dat soort organisaties", legt hij uit. "En heel toevallig kreeg ik toen een tip over Buurtdokters, een organisatie die als doel heeft te zorgen dat kleine praktijken blijven bestaan."
Het idee van Buurtdokters komt van Sophie Brühl, zelf ook huisarts: "Wij willen aan de ene kant de huisartsen ontzorgen met logistieke, organisatorische dingen die bij een praktijk komen kijken. Aan de andere kant willen we ook huisartsen begeleiden in het vinden van de juiste werkplek die bij hen past."
Brühl was verrast toen de inwoners van Lexmond contact zochten: "Dit was wel heel uniek, wij werden echt door de inwoners erop gewezen dat er een probleem was met de continuïteit. En terwijl dit contact liep, kwamen er twee huisartsen op het pad van Buurtdokters die op zoek waren naar een praktijk. En toen is van het één het ander gekomen."
Blijdschap dus bij het Dorpsinitiatief Lexmond, maar er hing nog wel een prijskaartje aan de overname van de praktijk. Walter Wallenburg: "Weinig mensen kunnen dat zo uit hun zak ophoesten, die twee artsen ook niet."
In actie schieten Dus schoten de inwoners van Lexmond in actie. "Het was eerst de bedoeling een crowdfundingsactie op te zetten", herinnert Wallenburg zich. "Maar toen stonden een paar mensen in het dorp op en zij hebben dat bedrag opgehoest. Als lening aan die artsen om de praktijk open te houden." En nu heeft het dorp dus weer twee vaste gezichten in de praktijk.
Overigens leven patiënten die hun leven lang een vaste huisarts hebben ook daadwerkelijk langer, blijkt uit Brits onderzoek. "Een vaste huisarts slaat bijvoorbeeld sneller alarm, zodra iemand belt die normaal gesproken nooit belt", legt Sophie Brühl van Buurtdokters uit. Ook legt een vaste arts sneller verbanden. "Hij zal bijvoorbeeld eerder aan borstkanker denken, omdat hij weet: jouw moeder is daaraan overleden."
Maar het blijkt moeilijk om huisartsen te vinden die een praktijk willen runnen, merkt ook Brühl. "Als je als jonge dokter een praktijk wil beginnen, moet je gemiddeld 67 uur per week werken. Dat maakt het onaantrekkelijk", schetst ze het probleem. Buurtdokters wil aan dit probleem iets doen, bijvoorbeeld door huisartsen te ondersteunen op administratief gebied. "En jonge dokters die niet aan eigen praktijk durven te beginnen, proberen we te overtuigen dat wel te doen." Bij deze twee artsen is dat dus gelukt.
Tijd geven Bang dat de artsen het al snel weer gezien hebben in het dorp is Wallenburg niet. "Dat risico heb je natuurlijk altijd. Maar ze hebben duidelijk de intentie uitgesproken zich voor langere tijd te willen verbinden. En dan moet je eerder aan 20 jaar dan aan 5 jaar denken", is Wallenburg duidelijk.
Hij heeft nog wel een boodschap aan de patiënten van de nieuwe artsen. "1 oktober starten ze, maar verwacht niet dat alles op die dag meteen vlekkeloos verloopt. Die mensen hebben tijd nodig, geef ze die ook."
