
WAARDENBURG - Kunstenaar Kees Quint (30) uit Waardenburg is opgeleid tot biodynamisch tuinder aan de Warmonderhof in Dronten. Een tijdje geleden heeft hij zijn baan verloren en leeft sindsdien van een naar voren gehaalde erfenis. "Het doelloze is mijn doel geworden."
De Waardenburgse kunstenaar staat op en ziet vervolgens wel wat de dag hem brengt. "Ik begin met een koffie en leg daarna mijn gitaar op schoot om wat te tokkelen. Dan kijk ik wat ik de dag kan brengen" Hij heeft al veel kleine klussen voor zijn ouders mogen doen. "Hun planten heb ik mogen opkweken en ik heb hun kassen verzorgd."
Tuinman
Op een dag is de dertigjarige Waardenburger naar Jozef van den Berg, de voormalige poppenspeler, gefietst. Van den Berg woont al een jaar of dertig in een huisje naast de Kasteeltuin van Neerrijnen en leidt een compleet 'anders dan anders' leven. "Ik vind dat inspirerend en ik wilde daar graag met hem over praten. Zelf kwam ik met het idee om mijn ambitie om kluizenaar - maar niet buiten de wereld - te worden met hem te bespreken." De eigenaar van de tuin waar Jozef in woont, kreeg in de gaten dat Kees heel groene vingers heeft. "Hij zei dat ie wel een tuinman kon gebruiken," vertelt de kunstenaar. "En dat heeft voor een olievlekwerking gezorgd. Ik doe nu geregeld klussen voor hem en een aantal familieleden van zijn buren. Zo loopt dat dus voor mij."
Pipowagen
Sinds driekwart jaar woont Kees de kunstenaar in een Pipowagen op wielen in de tuin van zijn ouders. "Dit kwam op mijn pad en ik heb die roep gewoon gevolgd," zegt hij daarover. "Dat doe ik op kleine schaal steeds meer. De pipowagen heb ik overigens van mijn ex-werkgever meegekregen. "Bij het kunstenaarschap ligt voor Kees de nadruk op het schap. "Ik houd me bezig met mijn gitaarspel, tekeningen, schilderijtjes en de tuin. Ik vind mijn heil in het uitdrukken van de dingen. Bloemen zijn altijd bloemen, maar soms valt er een zonnestraal op en ineens voel ik de stilte die dit oproept. Dan schilder ik een bloem die op die manier uit het schilderij komt."
Ongericht
Het meeste van wat Kees maakt, is ongericht, vertelt hij. "Ik heb geen idee waar het naartoe gaat. Dat is precies de lol ervan. Bloemetjes op plankjes. Heerlijk schilderen in stilte. Ik heb altijd een bundeltje met die schilderijtjes in mijn tas zitten. Het doelloze is mijn doel geworden om te zien dat ik een richting heb." Dat komt in alles terug. Als muzikant heeft de kunstenaar ook geen echt repertoire. "Ik speel gewoon dat wat er in me opkomt." Zijn ouders willen graag dat Kees goed terechtkomt. Dat levert soms strijd op. "Ik ben al terecht, dus hun verlangen kan ik niet waarmaken. Wat dat betreft heb ik doelloosheid als levensdoel."
Muziek
Het is wel eens door Kees heengegaan om zijn werk te exposeren, maar daar is het tot nu toe nog niet van gekomen. "Ik had een periode dat ik veel werk af had. Ik geef net zo veel weg als ik maak. Dus nu is het er kennelijk nog geen tijd voor." Over muziek zegt de kunstenaar dat die op dezelfde manier als hij in zijn leven gekomen is. "Mijn vader en moeder en ook mijn opa en oma zijn echte muziekliefhebbers. Oma speelde ook gitaar en opa was een jazzfanaat. Ook mijn vader is helemaal gek van muziek. Als hij klaar is met werken, dan sluit hij daarmee zijn werkdag af. Het heeft altijd in me geleefd."
Plezier
Ergens zou Kees best van zijn of het kunstenaarschap willen leven, maar hij koestert die wens niet. "Er zit zoveel plezier voor mij in wat ik doe. Ik leef er al mee. Mijn ziel beleeft er veel plezier mee. Ik zou best eens wat meer van mijn berg naar beneden willen komen, opdat ik meer zichtbaar ben in de wereld. Ik was eerst verlegen, maar nu doe ik het sneller." Het volgende dat zich aandient voor Kees is het schilderen van iconen. "Dat gaat vaak door mijn hoofd. Of dat wat wordt, weet ik nog niet. Het intrigeert me wel, want ik ben er erg nieuwsgierig naar. Jozef vertelde me waar een icoon voor dient. Dat het een venster op de geestelijke wereld is. Zo kan ik als schilder iets meer meegeven dan verf, hout en doek. Het trekt me wel."
© Stichting Publieke Omroep Buren, Culemborg, Vijfheerenlanden en West Betuwe (1983-2023)