ECK EN WIEL - Zesendertig egels, twee zwanen, vijf eksters, veertig sierduiven, een buizerd en een waterhoen. Dat zijn zomaar een paar van de diersoorten die je bij de Wildopvang in Eck en Wiel tegenkomt. Een kwaakeend doet erg haar best om haar herwonnen zelfvertrouwen de wereld in te kwaken. Eigenaresse Marjolijn Hoogland (67) is er 24/7 druk mee. “Eigenlijk is het gekkenwerk.”
Een paar jaar geleden heette de opvang nog Vogelopvang Eck en Wiel. De nieuwe naam heeft de eigenaresse bedacht om duidelijker te maken dat deze dieropvang meer doet dan alleen vogels. “Onze stichting heet: Stichting al wat leeft onder de Regenboog, dus dit paste er ook mooi in,” zegt ze daarover. “Bovendien vergroot het onze online vindbaarheid voor mensen die op wildopvang zoeken.”
Donatie Het is bijna een jaar geleden dat de Wildopvang Eck en Wiel van de Stichting Dierenambulance Putten- Barneveld een donatie kreeg van EUR 8.000,-. Het geld dat de wildopvang heeft gekregen heeft ze volledig besteed aan renovatie werk en capaciteitsuitbreiding. “Onze grootste bottleneck was de opvangaccommodatie voor watervogels. Begin maart heeft Gerzon uit Eck en Wiel de oude opstanden geheel gesloopt en bouwplaats bouwrijp gemaakt. Op 8 maart zijn we daadwerkelijk met de opbouwfase begonnen door voorbereidingen te treffen voor het storten van een betonnen vloer van 4 x 15 meter waarop we de nieuwe accommodatie wilden bouwen. Nadat deze plaat was gestort is eerst de riolering aangelegd en de bestrating zodat we niet in de natte Betuwse klei hoefden te ploeteren.”
Onderkomen Het nieuwe onderkomen bestaat links en rechts uit twee nachtverblijven van 3 x 4 meter en daartussen een buitenren van 4 x 9 meter die in tweeën is gedeeld. De nachtverblijven staan op een stenen onderrand zodat ongedierte zich niet naar binnen kan knagen. “De wanden van de twee nachtverblijven hebben we opgebouwd uit houten rabatdelen en als dakbedekking hebben we gekozen voor geïsoleerde dakpan-profielplaten. Tegelijk met de riolering is ook de stroomvoorziening aangelegd, dus toen de binnenverblijven wind- en waterdicht waren konden we verlichting en stroompunten aanleggen.” Op 28- en 29 mei heeft de Wildopvang - zoals gebruikelijk - meegedaan met NL Doet. Vrijwilligers hebben toen de twee nachtverblijven van binnen in de witte verf en van buiten in de beits gezet. Na het afronden van het verfwerk was de hele accommodatie klaar voor gebruik.
Geen vergunning Eén ding is echter nog niet helemaal gedaan en dat is het aanbrengen van transparante dakplaten op de buitenren. Hier lopen Marjolijn en haar vrijwilligers tot op heden stuk op de Gemeente Buren die geen vergunning voor de nieuwbouw wil afgeven. “De discussie hierover loopt nog steeds, maar we hebben de hele accommodatie wel in gebruik genomen omdat we in de loop van de zomer met een koppel van zestien zwanen kwamen te zitten. Vanwege vogelgriep mogen we deze dieren op dit moment overigens ook niet terugplaatsen dus we zitten met een enorme berg werk en hoge kosten, want vier zwanen staan gelijk aan één koe.”
Terugzetten in de natuur Marjolijn trekt zich op aan het gegeven dat ze een fantastisch team en een geweldige locatie hebben. “Bovendien hebben we een aantal vaste en trouwe donateurs, zowel grote als kleine. De samenwerking met Stichting Dierenlot is ook super. We werken trouwens ook samen met andere dierenopvangen en met Dierenambulance Tiel. Dat compenseert een beetje het leed dat we ondervinden door de opstelling van de gemeente Buren. We doen het uiteindelijk voor de dieren. Het is het mooiste als we een dier weer hersteld kunnen terugzetten in de natuur.”
Rugzak De Wildopvang Eck en Wiel biedt werkplekken aan mensen met een rugzakje. “Daar ontlasten we de gemeente ook mee,” stelt Marjolijn. “En daar krijgen we geen geld voor, maar we laten ons er niet door uit het veld slaan.” Ook werken er ongeveer vijftien vrijwilligers bij de Wildopvang. “Daar zouden we er best graag een stuk of tien van bij willen hebben. We hebben allerlei taken: wassen, dieren voeren en ritten met de auto rijden. Met het team – want dat zijn we – gaan we één keer per jaar gourmetten.”
Hart vasthouden Marjolijn heeft vaak gezegd dat ze op haar vijfenzestigste zou stoppen met de opvang. De laatste jaren begint het echter best lekker te lopen. “Vandaar dat ik er voorlopig nog maar een paar jaar aan vast heb geplakt. Werkelijk geen idee wat er met de wildopvang in de Betuwe gebeurt als we er hier mee stoppen. De dichtstbijzijnde zitten in Nijmegen of Utrecht.” De eigenaresse zegt dat ze haar hart vasthoudt als ze zou stoppen met haar werk. “Dan zetten ze gewoon de dieren voor onze deur.”
