
LEERDAM - Het liefst zou Ege (13) uit Leerdam nu gewoon chillen met vrienden of een potje voetbal doen. Maar sinds begin december ligt hij ineens in het Prinses Máximacentrum. Acute Leukemie, kreeg hij te horen. En zijn enige kans om beter te worden is een stamcel-match vinden. Maar dat blijkt lastig; in de wereldwijde stamcelbank zijn weinig donoren met een niet-westerse achtergrond te vinden.
Ege voelde zich "even" niet zo lekker. Misschien een tandvleesontsteking, dacht zijn zus Pinar. Maar op 8 december belanden ze in een rollercoaster. Van arts naar arts en arts... En sindsdien is hij het Utrechse ziekenhuis niet meer uit geweest.
Harde klap
"Toen ik het woord 'kanker' hoorde vallen, kon ik het moeilijk laten bezinken", vertelt Ege. "Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik ermee moest. Want ook bij familie kwam de klap hard aan. Maar we moesten ons sterk houden - en snel ook."
Ege krijgt namelijk direct chemotherapie. Hoewel hij weet dat het niet anders kan, wordt hij er wel enorm ziek van. "Moet je voorstellen wat het met je doet als je 13 bent", zegt zus Pinar. "Ege kon alleen zeggen: 'Dokter, wat gaat er nu met me gebeuren?', toen moest de arts ook wel even slikken."
"Na de eerste ronde hoorden we al: alleen met chemo's gaat hij het niet redden", zegt Pinar. "Een stamceldonor is nodig om de oorzaak van de leukemie weg te halen. Zijn bloedfabriek moet volledig gereset worden, zo leg ik het vaak uit."
Op zoek naar een match
En daar komt gelijk een volgende hobbel naar voren. De kans dat er in de wereldwijde stamcelbank een match wordt gevonden met Ege, is niet heel groot. "Er zitten helaas maar heel weinig mensen met een niet-westerse achtergrond in die bank. En omdat wij een Turkse achtergrond hebben, zijn we dringend op zoek naar mensen met eenzelfde afkomst. De donor en patiënt hebben namelijk vaak dezelfde achtergrond."
Ege wil daarom iedereen vragen om te helpen. Het is zijn enige kans om te leven, hoe zwaar dat ook klinkt. Zijn eigen stamcellen zijn helaas niet sterk genoeg om de kanker te kunnen stoppen, maar een donorstamcel kan dat misschien wél. "Ik ben hard op zoek naar een match. Iedereen steunt me en zo probeer ik er ook doorheen te komen. Alleen heb ik toch die stamcellen nodig, anders lukt het niet."
Zus Pinar knikt. "Waar je ook in gelooft, van wie je ook houdt, hoe je er uitziet of waar je vandaan komt: iedereen kan zich aanmelden als donor. En help ons daarom. Het zou niemand mogen overkomen om dood te gaan omdat er geen match gevonden kon worden."
Hoe werkt dat: stamceldonor zijn?
Voor patiënten met een vorm van bloedkanker, zoals leukemie, zijn stamcellen van een donor vaak de laatste kans op leven. Het aanmelden als stamceldonor is niet lastig. Ben je gezond en tussen de 18 en 55 jaar? Dan kun je je aanmelden.
Potentiële donoren vullen online een vragenlijst in en krijgen vervolgens een wattenstaafje opgestuurd. Het wangslijm dat je daarna terugstuurt wordt geanalyseerd en zo kom je in een wereldwijde databank terecht.
Blijk je een match voor wie of waar dan ook? Dan word je wederom gevraagd of je nog steeds wilt doneren. Na een medische keuring wordt de afname van stamcel gepland en binnen 71 uur bij de patiënt ingebracht. Je kunt stamcellen op twee manieren doneren: via het bloed of - minder vaak - via het beenmerg. Dit wordt besloten door een arts.
Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met RTV Utrecht.
© Stichting Publieke Omroep Buren, Culemborg, Vijfheerenlanden en West Betuwe (1983-2023)